Na 15 marathons leert topatleet Ronald Schröer nog steeds bij. Op 21 oktober staat hij aan de start van de TCS Amsterdam Marathon, waar ook het NK gehouden wordt. ‘Het is soms net Stratego’.

Ronald Schröer is, naar eigen zeggen, ‘nuchter, tot té nuchter’. Hij accepteert tegenslagen zonder meer. ‘Het is zoals het is, jammer. Als iets tegenzit, zoals ziek worden vlak voor de marathon, is dat balen. Ik doe er altijd alles aan om te voorkomen dat er iets misgaat. Gebeurt dat dan toch, dan blijf ik altijd rustig; stress maakt alles erger.’ Als hij ergens een pijntje voelt, is hij niet direct gespannen, maar wel alert. ‘Ik zoek het altijd bij mezelf als iets niet goed gaat; ik ga niet meteen naar anderen wijzen. En kijken naar wat wél kan vind ik belangrijk.’ In 2014 kwalificeerde hij zich voor het EK in Zürich, maar door hielspoor bleef hij achter in training. Hij lette goed op zijn voeding, fietste om fit te blijven en liep wanneer het kon. Door alle rust stond hij gezond en fris aan de start van het EK, maar moest zich inhouden. ‘Ik startte achteraan; ik moest gaan voor het maximaal haalbare doel dat paste bij een minimale voorbereiding.’

Stratego

Hoewel hij graag zijn beste tijd van 2:16.19 (uit 2012) wil verbeteren als hij aan de start staat van de TCS Amsterdam Marathon, vindt hij marathons waarbij het om de strijd gaat het mooist. ‘Anderen verslaan is leuker dan op je klokje kijken. Het is een beetje als Stratego; wanneer ga ik versnellen, wat denkt die ander? Ik vind het leuk om daarover na te denken. Je leert je tegenstanders op een bepaald moment wel kennen – je komt vaak dezelfde types tegen. In de halve marathon van Egmond heb je acht van de tien keer tegenwind op het strand, bijvoorbeeld. Je weet vaak van tevoren precies wie er dan op kop gaan lopen sleuren. Als je daarover nadenkt, kun je anticiperen.’

Hinde

Wedstrijden zijn mooi, maar vooral loopt hij omdat hij er zo gelukkig van wordt. Hij snapt ook dat het anders is als je voor het eerst gaat hardlopen. ‘Dan doet alles pijn, maar op een bepaald moment wordt het leuk en kun je het langer volhouden. Soms ben ik ‘s ochtends wat stijf; heb ik moeite met opstarten. Maar als ik dan terugkom van mijn training voel ik me een jonge hinde’, lacht hij. ‘Het is een heerlijk gevoel om 15 kilometer per uur te lopen en na 20 kilometer niet moe te zijn: dat is vast de runner’s high. Iedere loper herkent dat gevoel uiteindelijk, ook recreatieve lopers. Je moet vooral niet te veel pushen.’
Schröer en zijn vrouw Jill Holterman beginnen hun trainingen vaak samen. Ze beginnen rustig, op een tempo van 11 kilometer per uur. Als ze warm gedraaid zijn, gaan ze steeds sneller lopen. ‘Dat lijkt me voor iedereen zo goed; gewoon rustig starten. Niet zo zwoegen, zeker niet als je voor een marathon traint. Je moet zo lang mogelijk met een lekker gevoel en een lage hartslag blijven lopen.’

De favoriete hardloopschoenen van Ronald Schröer