Maureen Koster (24) is geboren te Gouda. Haar eerste Nederlandse titel als senior veroverde ze in 2012, op de 1500 meter. In 2015 won ze deze opnieuw. Maureen trainde in Flagstaff: dé trainingsplek voor lopers van de middellange afstand. Flagstaff ligt op 2106 meter hoogte, vandaar de handschoenen.

Meedoen aan de Spelen is al geweldig, een podiumplaats zou fantastisch zijn. Hoe functioneer jij onder druk?

Ik heb druk nodig om goed te kunnen presteren. Natuurlijk ben ik meer gespannen wanneer de verwachtingen hoog zijn, maar het geeft focus en heeft geen nadelig effect op mijn prestaties. Presteren onder hoge verwachtingen is wel lastiger: je moet je twijfels en onzekerheden onder controle zien te houden – je kunt alleen maar verliezen wanneer je de favoriet bent! Met die gedachte moet je wel om kunnen gaan.

Waar word je nu vooral nerveus van?

De halve finale 1500m. Het is mij nog niet gelukt om op een groot toernooi de finale te halen. Eerst doordat ik het niveau niet aankon, later had ik het tactische aspect nog niet voldoende onder de knie. Inmiddels besef ik dat ik de finale alleen kan halen als ik vanuit mijn eigen kracht loop. Dat betekent in mijn geval dat ik het niet moet laten aankomen op een eindsprint.

Loopt in Rio…
5000 meter. Kwalificatietijd: 15.07,73.
1500 meter. Kwalificatietijd: 4.04,59.
Maureen doet voor het eerst mee aan de Olympische Spelen.

Durf je ondanks deze nervositeit te hopen op Olympisch goud?

Jazeker, maar dan op de Spelen van 2020. Mijn doel voor deze Spelen is de finale halen — en ik weet dat wanneer je eenmaal in de finale staat, er van alles mogelijk is!

Hoe focus je je straks op de race?

Ik stel met mijn coach een raceplan op en ga deze visualiseren. Als ik het raceplan continu in mijn hoofd herhaal, verloopt de uitvoering meestal ook goed. Naarmate de wedstrijd dichterbij komt, sluit ik me steeds meer af. Ik ga bijvoorbeeld niet in het stadion kijken – al die indrukken kosten energie. Ook wil ik zo weinig mogelijk meekrijgen van de emoties van de andere Nederlandse atleten; mijn race is op dat moment de enige die telt.

De 5000 meter duurt ongeveer 15 minuten. Waar denk je dan aan?

Ik denk nooit dingen als ‘Ik hou het niet meer vol’ of ‘Ik kan haar niet verslaan’. Wanneer zulke gedachtes door mijn hoofd spoken zit ik niet goed in de wedstrijd. De gedachtes die in het begin door mijn hoofd schieten zijn vaak iets als ‘Oké, dit voelt makkelijk, dit kan ik lang volhouden’. Daarna heb ik meestal dead brains.

Stel je voor: Maureen op het Olympisch podium! Waarop verheug je je dan het meest?

Het volkslied! Toen ik brons won tijdens de EK indoor vond ik het podiummoment al geweldig, moet je nagaan wanneer het volkslied voor je gespeeld wordt. Toen ik in Portland vanaf mijn hotelkamer het volkslied voor Sifan hoorde (WK indoor, red.), kreeg ik daar een heel speciaal gevoel bij.

Dé definitie van Olympische Eer is…

…het volkslied. En het lopen van een ereronde met de Nederlandse vlag. Het lijkt me ook erg gaaf om gehuldigd te worden in Nederland!